Tak się złożyło, iż Sierściuch Większy w krótkim okresie miał okazję zwiedzić większą ilość Pałaców w Polsce. Dlatego też mamy możliwość zaprosić na następną galerię pałacową.

Może Pałac w Krześlicach nie imponuje wielkością czy okolicą ale w końcu wszyscy wiemy, że małe jest piękne :). Zapraszamy na historyczny spacer, każdemu życząc takiego M4 do dyspozycji.

Pałac w Krześlicach - Historia

Pierwsza wzmianka o Krześlicach pochodzi z 1396 roku i wymienia nazwisko Piotra de Crzyślice. Nazwę rodową na przestrzeni wieków kilkakrotnie zmieniano, m.in. na Krzyślica, Krzyślice, Crislicze. Mapa Prus Południowych Gilly-Crona z 1803 roku podaje nazwę Krzyszlica.

W XVI wieku właścicielem majątku Krześlice i pobliskich wsi był jeden z najbardziej znanych rodów szlacheckich Wielkopolski tego okresu – Przecławscy herbu Glaubicz. W roku 1623 ówczesny właściciel Krześlic Jan Rogaliński (poznański pisarz ziemski) wydaje uroczyste przyjęcie na cześć królewicza Władysława (syna Zygmunta III Wazy), późniejszego króla Władysława IV. Przyjmując tak dostojnego gościa, dwór był niewątpliwie zasobny, a jego otoczenie uporządkowane.

Pierwsze lata XVIII wieku to rządy w Krześlicach Jana Konarskiego. Za jego czasów wieś i dwór chyliły się ku upadkowi. Później majątek przejmują Białoboccy herbu Ogończyk. Po Antonim Białobockim (1739-1813), pochowanym w kościele we Wronczynie, Krześlice przejął jego najstarszy syn Izydor Białobocki. Umierając pozostawił majątek powiększony o Wronczyn, Głębokie i Złotniki. Córka Izydora, Paulina (1813-1875) w roku 1837 wychodzi za mąż za Anastazego Radońskiego (1815-1881). Po śmierci matki i rodzeństwa – Eugenii i Antoniego, zostaje jedyną dziedziczką majątku.

 Około 1860 roku zostaje zbudowany neogotycki pałac-zamek dla Anastazego Radońskiego, następnie rozbudowany około 1890 roku. Po ostatecznej przebudowie rezydencja otrzymała kształt romantycznego zamku, usytuowanego w malowniczym, krajobrazowym parku. Sądząc po wieku najokazalszych drzew, park został założony przed budową pałacu. Następny dziedzic Krześlic Zygmunt Radoński w 1888 roku pod naciskiem pruskiej komisji kolonizacyjnej (1886-1910) oddał majątek hrabiemu Georgowi von Luttichau w zamian za Rzeżewo w Królestwie Polskim.

W 1899 roku właścicielem Krześlic był Georg von Brandis, który przed rokiem 1904 przekazał je łącznie z folwarkiem Jeżyny synowi Bernhardowi. Po bankructwie tego ostatniego w latach 30-tych, majątek przejął Bank Kwilecki-Potocki i rozparcelował część gruntów Krześlic, zaś pałac kupił przedsiębiorca Tomaszewski z Łodzi. Jego żona Maria figurowała w księdze wieczystej jako właścicielka do 1945 roku.

W czasie II wojny światowej Krześlicami gospodarzył niemiecki zarządca. Co ciekawe, na niektórych mapach z okresu lat 30. i 40. nie ma zaznaczonych Krześlic, a to ze względu na lotnisko wojskowe położone w odległości 1,3 km od pałacu. Po wojnie Krześlice przejęła Spółdzielnia Produkcyjna, a w 1950 r. PGR w Pomarzanowicach. Pałac stopniowo popadał w ruinę, a w 1971 roku zawaliła się część frontowa skrzydła wschodniego. Na początku lat 80-tych powstała koncepcja utworzenia w pałacu muzeum ogrodnictwa i pod tym kątem zrobiono pierwszy poważniejszy remont. Do powstania muzeum ostatecznie nie doszło, zaś pałac został przekazany na rzecz mienia komunalnego. Od 1996 roku jest to własność prywatna i po gruntownym, całościowym remoncie obiektu i parku otworzono w nim hotel wraz z restauracją.

Źródło: Pałac w Krześlicach